Grace maakte de toonbank schoon en luisterde naar het gesprek tussen de baas en een van haar collega's nadat ze de toonbank schoon had gemaakt pakte ze een van de lege bakken en ging langs de tafels om de borden en glazen weg te halen die er nog stonden van een paar klanten die net weg waren. Ze voelde zich de hele dag al onrustig. Wetend dat de maan bijna vol was maakte haar zenuwachtig en natuurlijk weer bang voor die pijn. Haar spieren zaten vast en veel geslapen had ze ook al weer niet. Daarom was ze ook blij dat ze vandaag alleen in de ochtend hoefde te werken. Ze was dan ook bijna klaar. Daarna zou ze naar Sam gaan en samen de rest van de dag doorbrengen. Iets waar ze heel erg naar uit keek. Het liefst bleef ze hele dagen bij hem maar dat kon natuurlijk niet. Ze hadden beide hun eigen leven. Al bestond die van haar eigenlijk alleen maar uit werken. Maar dat zou ze natuurlijk niet toe geven. Misschien moest ze eens wat vrienden gaan maken, na de vollemaan. Dat zou nog eens een goed idee zijn vond ze. Grace liep met de bak de keuken binnen en zette hem op het aanrecht voor de afwasser. Ze was blij dat ze dat nooit echt had hoeven doen. Het leek haar gewoon zo irritant. Daarbij was het veel leuker om met mensen in contact te zijn dan maar te staan en af te wassen. Haar blik gleed naar de klonk en al snel zag ze hoe laat het was. 1 uur en haar dienst zat er op. Grace liep eerst naar de broodjes en haalde er een paar lekkere uit die ze in de zak deed. Het voordeel van hier werken was natuurlijk de korting. Ook pakte ze twee bekers en vulde die met thee en koffie voor ze naar de kassa liep de kassa en gaf het geld aan Lily die er ander stond. "Doei iedereen." Sprak ze waarna ze de bekers en de zakte pakte. Ze liep naar achteren toe waar ze haar short en shirt uit deed en omruilde voor haar eigen shirt en haar jas. Ze stopte ze bij de was en pakte haar tasje uit haar kluisje voor ze via achteren het pand verliet. Op haar gemak liep ze door de straten heen op naar de boeken winkel. Eenmaal daar keek ze naar binnen of ze Sam al kon zien, maar die was niet te vinden. Dus liep ze gewoon naar binnen en zette de broodjes en het drinken op de toonbank waarna ze haar jas uit deed en die in haar armen hield terwijl ze langs wat boeken liep op zoek naar iets leuk. Misschien was er wel weer iets nieuws binnen dat ze interessant zou vinden. Grace liet haar vingers over een paar boeken gaan en pakte er vervolgens eentje uit de kast en bekeek de achter kant. Toen die niet interessant genoeg was legde ze het boek weer terug waarna ze weer een boek pakte en het zelfde deed. Het duurde niet lang voor die weer in de kast stond. Terwijl ze een gang pad verder liep bekeek ze kort een klant die ook in de winkel was. Misschien was Sam wel iets voor haar aan het doen. Dat zou natuurlijk allemaal kinnen. Haar blik gleed weer over een plank en haar blik bleef hangen op een boek. Ze liet haar hoofd wat schuin gaan zodat ze de zijkant kon lezen en trok kort haar wenkbrauwen samen terwijl ze het boek pakte. "Die hoort hier niet eens te staan." Sprak ze hard op. Haar blik gleed over een bordje bij een andere gang pad en liep er op af. Al snel vond ze de plank waar de boek hoorde, daar zette ze het boek dan ook neer en liet haar blik weer over andere boeken heen gaan.
Het was weer zo’n normale werk dag, de volle maan was geweest dus er was rust in Neverland. Samuel viste de sleutelbos en opende de achterdeur van de winkel. De geur van koffie en boeken vulde zijn neus toen hij de vertrouwde boekenwinkel in wandelde. Samuel hing zijn jas en tas op aan de kapstok in een krap gangetje. Hij begroette Leah zijn werkgever, en liep naar voor waar zijn koffie al klaar stond. Leah maakte altijd koffie voor hem, Samuel kon het goed met haar vinden. Hij praatte graag met haar over het dagelijkse leven, en ze was een fijn luisterend oor die af en toe advies gaf. Samuel nam plaats achter de houten kruk die zich achter de toonbank bevond. Even kort keek hij de winkel rond, Leah had de voordeur al geopend dus klanten waren welkom. Samuel nam een slok van zijn koffie, waarna hij de rode beker op de toonbank zette. Vervolgens pakte hij zijn notitieblok en een potlood waarna hij zijn gitaar op schoot nam en begon te spelen. Zachtjes neuriënd nam hij af en toe aantekeningen, en waarneer er een klant kwam besteedde hij daar zijn aandacht aan. Het was in de middag toen zijn koffie beker pas helemaal leeg was, de bodem was zichtbaar. Samuel stond op en liep naar achter om hem te vullen, hij raakte in gesprek met Leah en merkte daardoor niet dat iemand de winkel binnen was gelopen. Eenmaal terug bij de toonbank zag hij tot zijn verbazing dat er broodjes en drinken op stond. Voor twee personen, Samuel kon een grijns niet onderdrukken toen hij haar geur rook. ’Die hoort hier niet eens te staan’ Haar stem galmde door de winkel. Hij hoorde hoe ze het boek pakte en hem terug zette waar hij wel hoorde. Toen hij eenmaal achter haar stond, kuchte hij ’Kunt u het vinden mevrouw?’ Hij grinnikte en lachte warm met zijn goudgele ogen gericht op haar achterhoofd. Samuel bracht zijn armen om haar middel en knuffelde haar van achter. Zachtjes drukte hij zijn lippen in haar nek, ’Ik zie dat je lunch heb meegenomen’ Concludeerde hij nadat hij zich had omgedraaid en terug was gelopen naar de toonbank. ’Wil je koffie?’ Vroeg hij haar waarna hij zijn rode beker gevuld met dampende koffie in haar handen duwde. Want ze kende haar en vaak kwam ze hier ook om koffie te halen. Samuel ging weer achter de toonbank zitten en keek haar afwachtend aan.
Onderwerp: Re: Love of books ma okt 21, 2013 9:30 am
Grace merkte al snel dat Samuel niet in de winkel was maar achter. Onder tussen ging ze gewoon haar gang in de winkel en wachtte tot dat hij terug kwam. Ze was niet de type die zomaar naar achteren ging. Ze werkte hier niet dus vond ze dat ze er ook niet zonder toestemming mocht komen. Al wist ze bijna zeker dat Leah het niet erg zou vinden. Ze wist dat ze een relatie had met Samuel. Daarbij kon ze ook met Leah op schieten. Grace hoorde hoe er iemand achter haar kwam te staan en wist dat dit Samuel was. Vandaar dat ze ook niet schrok toen hij kuchte. Kort keek ze over haar schouder naar hem toe en kreeg een glimlach op haar gezicht waarna ze weer naar de boeken keek. ’Kunt u het vinden mevrouw?’ Toen hij grinnikte werd de glimlach op haar gezicht alleen maar groter. "Nou meneer, eigenlijk niet." Sprak ze. Toen ze zijn armen om haar middel heen voelde gleed er een rilling door haar heen en beet ze zacht op haar lip. "Ik denk dat ik het al gevonden heb" Fluisterde ze zacht waarna ze een hand op zijn arm legde en kort haar ogen sloot toen ze een kus in haar nek kreeg. ’Ik zie dat je lunch heb meegenomen’ Grace opende haar ogen weer en draaide zich naar om. "Ja, ik dacht misschien kunnen we samen lunchen." Sprak ze. "Ik heb nog niet gegeten en jij waarschijnlijk ook niet" Vervolgde ze. Grace volgde hem en bleef bij de toonbank stil staan. Terwijl ze naar hem keek. ’Wil je koffie?’ Voor ze antwoord kon geven werd de beker al in haar handen geduwd. Voor zij nu antwoord gaf boog ze eerst naar hem toe om hem een kusje op zijn mond te geven. Eenmaal weer recht staand keek ze kort naar de beker. Ze had voor haar zelf thee mee genomen maar eigenlijk wou ze liever koffie. "Ja graag." Sprak ze waarna ze een slok en zette de mok neer waarna ze de zak los deed en hem een broodje aanbood. "Nog druk gehad vannochtend?" Vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze Samuel aan keek en de papieren beker met koffie naar hem toe schoof.
’Nou meneer eigenlijk niet’ Samuel grimaste. Dit en om nog veel redenen hielt hij van Grace. Ze begrepen elkaars humor. ’Ik denk dat ik het al gevonden heb’ Waarmee ze hem bedoelde, dat soort humor. Grace rook naar het bos, met een vage geur van warme broodjes en koffie. Samuel liep weer terug naar de toonbank en nam plaats op zijn houten kruk, ’Ja, ik dacht misschien kunnen we samen lunchen’ Samuel knikte, met zijn ogen gericht op haar handen die naar het zakje broodjes reikte. ’Ik heb nog niet gegeten, en jij waarschijnlijk ook niet’’Nee daar heb ik nog niet echt de tijd voor gehad. Goed dat jij eraan denkt’ Vertelde hij nadat hij zijn koffie beker in haar handen had geduwd, ze voelde koud aan, dus wat warme vloeistof ging er wel in. Samuel kwam ook wat naar voren toen ze hem kust, het liefst hielt hij de kus wat langer aan. Maar niet hier met het idee dat Leah achter was, en er klanten binnen konden wandelen. Daarom legde hij zijn hand op de hare die op de toonbank lag. ’Ja graag’ Samuel knikte, het voelde als een verplichting om goed voor zijn vriendin te zorgen. Samuel liet haar hand los en reikte naar het broodje toen ze hem die aanbood. Nu pas merkte hij eigenlijk dat hij wel stevige trek had gekregen. ’Nog druk gehad vanochtend?’ Samuel haalde zijn schouders op terwijl hij een hap nam. ’Mwa valt mee, niet heel druk of zo’ Mompelde hij met zijn mond vol. Hij legde zijn broodje neer om een slok van zijn koffie te nemen die Grace hem toeschoof. De koffie van waar zij werkte was veel beter. ’Ik ben eigenlijk al klaar met werken. Zullen we wat leuks doen? Of wil je naar huis?’ Samuel zette de beker koffie weer naar, en nam weer een hap van zijn broodje. Hun huis was het oude huis van Beck en de roedel, allemaal of weg of overleden. Nu was het in het bezit van Sam, en Grace nadat ze afscheid had genomen van haar ouders. Samuel keek langs Grace heen de winkel uit, de straten waren verlaten en het zag en koud en sober uit. Misschien een prima dag om binnen te zitten, en dingen aan het huis te doen. Ze hadden allerlei mogelijkheden. Grace kwam vast wel met een suggestie
Onderwerp: Re: Love of books di okt 22, 2013 9:19 am
Ze zag dat zijn ogen gericht was op haar handen wat er voor zorgde dat ze een korte grijns op haar gezicht kreeg. En helemaal toen hij toegaf dat hij nog niet gegeten had. ’Nee daar heb ik nog niet echt de tijd voor gehad. Goed dat jij eraan denkt’ De grijns veranderde weer in een glimlach. "Ik ken je wel langer dan vandaag." Sprak ze zacht lachend waarna ze kort op haar lip beet. De warmte van de koffie beker deed haar goed toen het haar handen terug op warmde. Ze merkte ook meteen dat Samuel meer wou toen ze hem een kus gaf maar dat kon ze niet maken tegen over Leah en misschien de klanten die binnen zouden stappen. Hij kon later wanneer ze thuis waren meer krijgen. Echter besloot ze dat maar niet te zeggen. Dat was gewoon raar als er inderdaad iemand binnen zou komen. Dan zouden ze het vast anders op vatten. Haar blik gleed kort naar hun handen voor ze een slok nam van de koffie. Naar een paar slokken werd de rest van haar lichaam ook wat meer opgewarmd. Nadat ze hem een broodje had aangeboden pakte ze er zelf ook een nadat ze de koffie beker had neer gezet. In plaats van een hap te nemen scheurde ze een stukje brood af en stopte die in haar mond. Terwijl ze er op kauwde keek ze samuel aan en wachtte op zijn antwoord. ’Mwa valt mee, niet heel druk of zo’ Normaal ergde ze zich er aan als er iemand met eten in zijn of haar mond sprak maar bij Samuel leek het haar op de een of andere manier te accepteren. "Lekker rustig dus." Sprak ze nadat ze haar hap door had geslikt. "Bij ons was het ook redelijk rustig behalve rond negen en twaalf uur" Grace nam weer een hap van haar broodje en luisterde naar wat hij zei. ’Ik ben eigenlijk al klaar met werken. Zullen we wat leuks doen? Of wil je naar huis?’ Kort dacht ze na, aan de ene kant wou ze wel iets leuks doen maar dat konden ze natuurlijk ook thuis doen. Daarbij wou ze echt even alleen zijn met hem. Maar ze zouden eigenlijk ook nog boodschappen moeten doen bedacht ze zich. "Laten we eerst wat boodschappen doen voor we naar huis gaan. Misschien kunnen we ook nog wel een filmpje huren voor vanavond?" Grace nam weer een slok van haar koffie voor ze verder ging. "Lekker gezellig met kaarsjes aan en misschien wat lekkers?" Vragend keek ze hem aan. Nieuwsgierig wat het antwoord zou zijn.
Zijn ogen daalde neer, waarbij zijn dikke wimpers het meeste ligt dempte. Alles was zo helder met dit koude weer, en binnen hier in de boekenwinkel was alles zo knus en dicht op elkaar. Een zweer die alleen hij en Grace begrepen. Gevoelens die ze deelde. Zijn goudgele ogen kropen weer omhoog en vonden de bruine ogen van Grace. Er hing een soort van rustige zweer om haar heen, waardoor hij zich aangetrokken voelde. Nog om veel meer redenen, maar dat was er 1 van. ’Lekker rustig dus’ Sam knikte zachtjes, ’Meestal is het pas aan het eind van de ochtend wat drukker. Maar dat viel ook wel mee’ Sam was nooit zijn gigantische prater, hij stopte zijn meeste woorden in zijn muziek. Maar ook daar had hij niet veel meer de tijd voor. Aangezien de volle maan de helft van de maand in beslag had genomen. Of hij was enorm moe en sliep de hele dag, of hij was ziek en sliep ook de hele dag. Het was afwisselend, en verschrikkelijk. Iets wat iedere weerwolf weer anders mee maakte. Maar met flink was koffie kwam hij er meestal wel. God bless degene die koffie heeft uitgevonden. Samuel nam bij die gedachte nog een slok van zijn koffie. ’Bij ons was het ook redelijk rustig behalve rond negen en twaalf uur’ Samuel zette zijn beker weer naar en nam nog een hap. ’Hmm rond ontbijt en lunch right?’ Mompelde hij waarna hij het stuk brood door slikte. Samuel keek op de klok achter hem. Het was tijd om naar huis te gaan. Leah zou het vanaf hier overnemen. ’Laten we eerst wat boodschappen doen voor we naar huis gaan. Misschien kunnen we ook nog wel een filmpje huren voor vanavond?’ Samuel grijnsde, waarna hij opstond. ’Ik hoopte al dat jij met een goed idee zou komen’ Hij rende kort naar de gang om zijn jas en tas te pakken. Zijn gitaar liet hij voor nog even hier staan, morgenochtend was hij er toch weer. En nu hij tijd met Grace ging doorbrengen de rest van de dag, was hij niet van plan te gaan spelen. Hij dronk zijn koffie op en gooide de lege beker weg, zijn broodje had hij al op. ’Zullen we gaan?’ Vroeg hij waarna hij Grace naar de deur wees en zijn tas over zijn schouder trok. ’Tot morgen!’ Brulde hij naar achter, ’Tot morgen!’[/b] Riep Leah terug. Samuel wende zich weer tot Grace en lachte waarna hij haar hand pakte en ze samen de winkel uit liepen. [i]’Lekker gezellig met kaarsjes aan en misschien wat lekkers?’ Samuel kneep zachtjes in haar hand. ’En ik ga voor je koken’ Voegde hij eraan toe waarna hij de auto deur opende en Grace erin begeleidde en zelf plaats nam achter het stuur. Ze reden in een oude rode truck, die versleten was maar nog uitstekend reed. Samuel startte de motor en reed naar de supermarkt. ’En jij mag zeggen wat we gaan eten’ Sprak hij terwijl hij de auto uit stapte en hem op slot deed. Wachtend op Grace.
